fabforgottennobility.tumblr.com
Controle is een valse veiligheid.
Het geeft ons een veilig gevoel wanneer onze leefwereld voorspelbaar is en jij de touwtjes in handen hebt om alles overzichtelijk te houden. Om ons veilig te voelen, hebben een bepaalde mate van voorspelbaarheid nodig. Aan de andere kant worden we helemaal niet gelukkig in een wereld die we volledig onder controle hebben.
Het kost ons een heleboel energie om alle ballen in de lucht te houden en we groeien niet in onze vaardigheden om zaken waar we geen controle over hebben, het hoofd te bieden.
De Illusie van controle begint bij de feitelijke zaken waar we dagelijks mee te maken hebben: onze agenda, de mail, telefoontjes, sociale media, dagelijkse werkzaamheden en klussen die gedaan moeten worden. Dit is hard werken. Er komt geen einde aan deze stroom, waardoor we wel moeten gaan kiezen hoe wij daarmee om willen gaan. Wat vindt jij belangrijk om bij te houden? Wat vindt je fijn en wat is haalbaar? Wat past bij jou?
Deze vaardigheden om keuzes te kunnen maken en bij jezelf te kunnen blijven, werken door in onze relaties.
De vraag is namelijk niet hoe we alles beheersbaar, bestuurbaar en veilig houden. De vraag is hoe wij ons verhouden tot de grote hoeveelheid van zaken die we in het leven helemaal niet onder controle kunnen houden.
Een liefdesrelatie is daar een sprekend voorbeeld van. Wanneer je controle krijgt over de mensen waar je van houdt is het geen liefde meer. We worden verliefd op de ander die zijn eigen originele zelf is en de ander geniet van jouw unieke persoonlijkheid. Liefde is wat ‘de ruimte’ vult in de interactie tussen jou en de ander. Het is een resonantie-ervaring die groeit wanneer we elkaar juist niet proberen te beheersen, maar ons oefenen om ons te verhouden tot de ander.
We ervaren meer leven, liefde en blijdschap wanneer we het niet allemaal onder controle hebben. Wanneer we vanuit een open nieuwsgierige houding kunnen verwelkomen wat zich aandient en daarop reageren en reflecteren. Dan raak je gericht op hetgeen gebeurd in ‘de ruimte’ tussen jouzelf, de ander. Dat is waar het leven gebeurd. Het is een levend product van de relatie, die kwetsbaar en vloeibaar is. In de ‘lege ruimte’ sluit je aan door bij te dragen, beantwoorden en bewegen in de interactie.
Hoe je dat doet, dat is te leren! Maar het vraagt moed om af te rekenen met je angst om dingen niet langer onder controle te willen hebben.
Iedereen is leerling in de school voor levenskunst. We leren en oefenen hoe we ons tot elkaar verhouden. Dat gaat niet op een onbewoond eiland, je hebt elkaar daarvoor nodig. Wees daarom een beetje mild voor die ander en voor jezelf, want leren gaat met vallen en opstaan.
En daar kunnen we allemaal wel een beetje hulp bij gebruiken.
Comments are closed