Alie woont in een zorginstelling. Ze heeft een ongeluk gehad en daardoor zijn haar hersenen beschadigt. In het leven voor haar ongeluk was ze getrouwd en voedde een kind op.
Na het ongeluk is ze niet meer in staat om de complexe informatie en de prikkels van het dagelijkse leven te verwerken. Haar hoofd en haar lichaam kunnen de taken niet meer uitvoeren die nodig zijn om zelfstandig een huishouden te draaien.
Maar ze heeft wel herinneringen. Ze weet nog hoe ze haar kind tegen zich aan heeft gehouden. Een zacht toefje babyhaar tegen haar nek en babygeluidjes.
“Ik ben zo blij dat ik mij dat kan herinneren”, zegt ze.
Die ene zin komt als een mokerslag bij mij binnen, want wat is er in mijn hersenen opgeslagen? Welke herinneringen zou ik hebben als een deel van mijn hersenen wordt uitgeschakeld? Even bekruipt me de angst voor de boosheid, verdriet en bitterheid die ook in mijn leven voorkomen. Wat nu als de herinneringen aan die situaties zouden overblijven? Dat wil ik niet, laten alsjeblieft mooie en kostbare herinneringen voorop staan.
Natuurlijk kan je niet alles sturen. Als mens heb je soms met heftige emoties, waar je mee om hebt te leren gaan. Maar wat er in je herinnering van die situaties achterblijft, daar kan je wel iets in sturen. Het verhaal wat we in onszelf blijven herhalen, is wat we opslaan in ons lange termijn geheugen. Zoals we door eindeloze herhaling weten: 4×4=16, rechts heeft voorrang in het verkeer en ‘mijn moeder had een rode jurk met witte stippen’.
We kunnen het verhaal van onze moeilijkheden die we in het leven meemaken herschrijven. Niet door moeilijkheden te ontkennen, maar door balans en nuances erin aan te brengen.
Balans ontstaat door de context rondom het verhaal uit te zoeken. Nuanceren door ook andere aspecten een plaats in het verhaal te geven. Emoties kunnen worden doorleeft, losgelaten worden en in het verleden worden geplaatst.
Zoals we een kast opruimen kunnen we kiezen welke aspecten van ons verhaal niet ter zake doende zijn. We kunnen ermee stoppen die aspect eindeloos te herhalen. We kunnen kiezen welke gebeurtenissen een ereplaats verdienen in de vitrinekast van onze herinneringen en die herhalen.
De angst die ik even voelde toen de opmerking van Alie mij raakte, is geen goede reden om met je verhaal aan de slag te gaan. Het is slechts angst die even wordt gevoelt. Maar van een opgeruimde kast met herinneringen hebben we veel profijt in ons dagelijkse leven. Het maakt het leven een stuk lichter. Het maakt ons een fijner authentieker mens in de omgang.
De vakantie kan een uitgelezen moment zijn om je geheugen te vullen met mooie momenten. Als straks de vakantie achter je ligt, herhaal dan nog eens wat er zo leuk was. Waar je van hebt genoten en bekijk je foto’s.
Sla in je lange termijn geheugen op wat de moeite waard was en herhaal niet de moeite van de reis.
Bronnen
https://pixabay.com/nl/photos/search/herinneringen/?pagi=15
Comments are closed